පන්හිඳ

මම වගේ නුහුරු නුපුරුදු කවියන්ට නම් පන්හිඳට වාරු වෙන්න දුක මූලයක් තමයි. ඒත් උදාන ගී ලියන කවියොත් ඕන තරම්. සැපතෙදි නිදහසේ හිතන්න වෙලාවක් නොදෙන තරම් අය අප වටා හිටියත් දුක අපිව තනි කරවනවා. හිතන්න ඉඩ ලබ දෙනවා.. ඒ නිසාවෙන්ම හුඟ දෙනෙක් අතින් මුලින්ම ලියැවෙන්නෙ දුක් ගැනවිලි කියලයි මට හිතෙන්නෙ.. ඉතින් අවසර දුක සන්සිඳින මඟක් සොයා යන්නට....

මට දුකයි..
නුඹ ලියයි...
මගේ දුක තුනී වෙයි
මගෙ හිතේ බර, නුඹට
දරන්නට වූ සෙයයි...
වටකුරුව යුහුසුළුව
නුඹ වදන් ගලපවයි...
සුදු කොළය මත
අළුත් කවිය
හරි ලෙංගතුයි...
ඒ මතට වැක්කෙරුණු
කඳුළු බිඳු ලස්සනයි..
සිතුවමක්...???
නැත..
එයම සිතුවමක් වූ වගයි...
පත් පුරා පිරූ මුත්
නුඹට වෙහෙසක් නොවෙයි..
මගේ පන්හිඳ සදා
නුඹට මම ආදරෙයි.....