Wednesday, November 3, 2010

මතක

හිතක බර වැඩි හන්ද
හිලව් වුණු ජීවිතය
ඵල නොගෙන අතරමඟ
නතර කළ කාරණය
මඟහැරුණු ආත්මය
ඵල දරපු අවාරය
මුලා කළ තරමටම
රඳා දුන් ආදරය....

මුවා වී සැඟවුණත්
සඳ නැතිද අමාවක
අවරගිර සැඟවුණත්
හිරු නැතිද නිසාවක
දිදුලමින් නොසැලුණත්
තරු නැතිද දවාලක
අපට අමතක වුණත්
මතක ඇත ඉසව්වක

වේගයෙන් මියැදුණත්
ඉරි තලන විදුලියක
සැනසුමක සහනයෙන්
ඉසිඹුලන නිමේශෙක
නැතිවුණත් ඇතිවෙමින්
අතරතුර විරාමෙක
ශිලාවක ලියූමෙන්
මතක දුර දනව්වක