පළමු හිම පතනයට ඇරයුමයි...
කලු අහස...
පාට නැති පොද වැස්ස එව්වාට
සී කඩක සීරුවට
හෝ අනෝරා වැහි සතක්
චුරු චුරුව එකදිගට වැටුණාට
දැණුනෙ නැහැ
සිහිලසක් ඒ හැටිම
වැහි බින්දු..
උන් ඔහේ ගලනවා
විඩෙන් විඩ අතරමග නැවතුණත්
උන් දිනක මහ මුහුද දකිනවා
ලද සිහිල ගිනි අව්ව දවනවා
නැවත මා පිපාසෙන් පෙළෙනවා
ටික කලක් මගේ හිත රවටන්න
හිම පොරෝනය ඇතුළෙ ගුලි වෙන්න
හිරි වැටෙන තුරු දෙවුර තෙරපන්න
නිහඬවම හෑල්ලුවෙ පාවෙමින්
ඔබ ඉතින් මා වෙතට පැමිණෙන්න
වැහි සේම හිරු රැසක තෙද බෙලෙන්
ගියත් මා හැරපියා ඔබ දිනෙක
හිරි වැටුණ හිත මවෙත තිළිණ දුන් නිසාවෙන්
දැනෙණු නැහැ ඒ තරම් ලතැවුලක්
ගිනි වැදුණු හදවතින් ලියන්නෙම්
මම ඔබේ මහ පොළොව සෙනෙහසින්...
අවනත සොබාව | Nature's Treat
1 week ago
සුවහසක් දෑ දරන මහ පෙළොව සෙනෙහසින්...
ReplyDeleteකාලෙකට පසුව උල්පතින් පදපෙලක් මතුවීම සතුටක්. පදපෙල ගොඩාක් දැනුනා නංගී.
අක්කෙ, මේක ගැන හිතුන දේවල් ටික ලියන්න ගිහින් බ්ලොග් පෝස්ට් එකකුයි, තව ලියුමකුයිත් ලියවුන නිසා, මම ඒක වෙනමම බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් විදියට ම දැම්ම
ReplyDelete